On Line

Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

Είναι θράσος και βλακεία να περιμένεις στήριξη από εκεί που βρίζεις…

Γράφει ο Σταμάτης Σεκλιζιώτης
Δεν έχει απολύτως καμία σημασία ποιος υποψήφιος θα κερδίσει τις Αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου…. Έχουμε ακόμα να διανύσουμε 5 μήνες μέχρι τότε και 7 μήνες για την ανάληψη καθηκόντων ή από Μπάϊντεν ή ξανά από Τραμπ… Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τον Ιανουάριο 2021, Πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ο Τράμπ…
Η δική μας όμως κυβέρνηση, την ώρα που επαίρεται ότι οι κινήσεις της είναι διπλωματικά σωστές και πετυχημένες, την ίδια μάλιστα ώρα που γνωρίζει το υπαρκτό και θερμό «πολιτικο-επιχειρηματικό» ειδύλλιο Τραμπ-Ερντογάν…, κάνει ένα τεράστιο «διπλωματικό λάθος» και ότι είναι δυνατόν για να θυμώσει το σημερινό αμερικανικό καθεστώς εξουσίας…
Το λάθος είναι ότι πολεμά τον Πρόεδρο Τράμπ μέσα από τα σαφώς ελεγχόμενα και χρηματοδοτούμενα εγχώρια μίντια, τηλεοπτικά και έντυπα, με τρόπο μάλιστα καθημερινό, υβριστικό, ειρωνικό μέχρι και συκοφαντικό, προσφεύγοντας ακόμη σε αντιγραφή και σε μηρυκασμό πολλών από τα ρεπορτάζ πεζοδρομίου και αμερικάνικου κουτσομπολιού «σκανδαλολογίας» (fake or not…) …, αλλά και γνωστών αντι-Τραμπ υποτίθεται σοβαρών μέσων των ΗΠΑ και της Ευρώπης…(CNN, CBS, NYT, και άλλα...).
Δεν είπε κανείς να σπεύσει η Ελληνική κυβέρνηση να αγαπήσει τον Τράμπ, ούτε να τον «βοηθήσει» να κερδίσει τις εκλογές, αλλά «διπλωματία» δεν είναι σίγουρα αυτό που βιώνουμε. Όταν ολόκληρη η επικοινωνιακή (δημοσιογραφική….) τάξη της χώρας έχει περιέλθει σε μια ακατάσχετη πολεμική κατά του Προέδρου των ΗΠΑ με την ανοχή, πλην σαφώς και την ενθάρρυνση της κυβέρνησης, αυτό πληρώνεται ακριβά αργά ή γρήγορα (ίσως και να πληρώνεται ήδη…) ανεξάρτητα εάν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μας αρέσει ή όχι… Εδώ δεν πας με τι σου αρέσει αλλά με τα συμφέροντά σου ως κράτος και έθνος...
Διπλωματία πάντως επιδιώκεις και κάνεις και με κάποιον που δεν σου αρέσει όταν σε βρίσκουν τα ζόρια…. Η μονομέρεια και η ερωτοτροπία προς μια πλευρά (π.χ. προς ΕΕ.. και Βερολίνο) καταγράφεται από τους Αμερικανούς κάθε λεπτό και σιγά σιγά σε αποκλείει από τα διεθνή δρώμενα όπου θάπρεπε να παρίστασαι…, όταν μάλιστα έχεις να κάνεις με την υπερδύναμη που λέγεται ΗΠΑ και εσύ την κοιτάς από απόσταση και απέναντι…. Οι δικοί μας φωστήρες το μόνο κανάλι επικοινωνίας που διατηρούν με τον Αμερικανικό Παράγοντα, είναι ο Αμερικανός Πρέσβης Πάϊατ, γνωστός εκπρόσωπος του βαθέως Αμερικανικού Κράτους με πυρήνα το State Department, όπου μαθαίνουμε ότι ακόμα κουμάντο κάνουν οι Δημοκρατικοί και κατά πληροφορίες υπονομεύουν το έργο της κυβέρνησης Τράμπ, όταν μπορούν…
Αυτή λοιπόν η μονόπλευρη εικόνα των «δικών μας», θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι δεν συνδέεται με το γεγονός της «φοβίας» που έχει καταλάβει την κυβέρνηση και λίγο πριν όλες τις πρόσφατες προηγηθείσες κυβερνήσεις απέναντι στο Βερολίνο…. Είναι γνωστό το συγκρουσιακό κλίμα ανάμεσα στις ΗΠΑ των Ρεπουμπλικάνων και στην Ευρώπη της γερμανικής ηγεμονίας αλλά και με την ίδια την ηγεμόνα κ. Μέρκελ..., η οποία έχει ταχθεί υπέρ όλων των πολιτικών «παγκοσμιοποίησης» που προβάλλει ως Γερμανία και κατ’ επέκταση ως ΕΕ, φανατικά κολλητής του Ομπάμα, αλλά και εξοργισμένη με την Αμερικανοκεντρική εμπορική πολιτική Τραμπ που της δημιουργεί προβλήματα, αλλά και με την αμυντική πολιτική της Ευρώπης με περιορισμένη Αμερικανική συμμετοχή και δαπάνες…. Ο Τράμπ μην ξεχνάμε ότι ζήτησε ωμά από την Γερμανία και από κάποιους άλλους «μπαταχτσήδες» Ευρωπαίους…, να ξοφλήσουν όσα χρωστούν στο ΝΑΤΟ και μελλοντικά να συμμετέχουν κανονικά με το ποσοστό τους στον προϋπολογισμό της συμμαχίας…
Οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή την περίοδο η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος είναι περισσότερο φιλογερμανική και λιγότερο φιλοαμερικανική με αποτέλεσμα «εν τη αφελεία της» να τάσσεται απέναντι στον φιλικό προς την Τουρκία Τράμπ, η οποία Τουρκία με τη σειρά της εκμεταλλεύεται το κλίμα υπέρ της…, όταν μάλιστα κατορθώνει η διπλωματία της να συντηρεί σχέσεις με Γερμανία και συγχρόνως με ΗΠΑ, λόγω των στενών δεσμών Τράμπ Ερντογάν…
Αντί λοιπόν κάποιοι ανόητοι πολιτικοί μας, οι ασόβαροι δημοσιογράφοι καναλιών και του εγχώριου τύπου, να υβρίζουν σε καθημερινή βάση και να κουτσομπολεύουν τον Τράμπ κρεμάμενοι από τις πολλές γκάφες που κάνει…. (μην ξεχνάμε ότι ο Τραμπ δεν είναι πολιτικός να τα κλωθογυρίζει, αντίθετα μετράει μόνο έσοδα-έξοδα….) δεν τους ζητείται να τον γλύφουν, αλλά ας ήξεραν τουλάχιστον να κάνουν παιγνίδι… και αποφασιστικό παιγνίδι δεν έκαναν ούτε κάνουν όντες «φοβούμενοι», ώστε τελικά να μην ωφελείται η χώρα…
Η Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση έχει ένα βαρύ "αντιαμερικανικό μητρώο" με ελάχιστες αναλαμπές μετριασμού, γεγονός που οι Αμερικανοί το γνωρίζουν και το κρατούν.... Όλες οι κυβερνήσεις και οι πιο δεξιές μέσα στην αριστεροφοβία τους δεν ξανοίγονταν όσο έπρεπε στον Αμερικανικό παράγοντα και δεν θεμελίωναν σχέσεις βαθύτερες από τις τωρινές..., προτιμώντας τη στροφή προς Ευρώπη και περιστασιακά στη Μόσχα...
Καταλήγουμε επομένως στο μέγεθος του λάθους εξωτερικής πολιτικής από Ελληνικής πλευράς η οποία κατά πάσα πιθανότητα είναι δεμένη «χειροπόδαρα» σε μια εξωτερική πολιτική «γερμανικής αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ», από όπου το όφελος για εμάς είναι μηδενικό… Ούτε από την Γερμανία της «πολεμικής βιομηχανίας και των εξαγωγών», ούτε από την ΕΕ να περιμένουμε στηρίγματα…. Αυτοί έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν και δυστυχώς αποφεύγουν και «ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ» period… Πληρώνουμε ακριβά την απόσταση από τις ΗΠΑ σε ακατάλληλο χρόνο, τώρα που η σχέση των ηγετών ΗΠΑ και Τουρκίας θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο υπέρ των εθνικών μας ζητημάτων και για όσο ο Τραμπ βρίσκεται στην εξουσία…. (ομογένεια, εκκλησία, διπλωματική αντιπροσωπεία μας στις ΗΠΑ, δημιουργία ισχυρών λόμπι, κλπ – σχεδόν όλα βρίσκονται σε λήθαργο…)..
Άλλο οι επικοινωνιακές φανφάρες, τα φώτα, οι κάμερες, οι αμερικανικές επενδύσεις, οι βάσεις "βιτρίνα", και άλλο η πραγματικότητα....
Η προσδοκία μιας αφελούς «φιλογερμανικής» (ούτε καν φιλοευρωπαϊκής) πολιτικής μερίδας στη χώρα, αλλά και του συνόλου σχεδόν των συστημικών (παγκοσμιοποιημένων, ανθελληνικών και παραπλανητικών μ.μ.ε.) για μια επιστροφή των Δημοκρατικών στην εξουσία των ΗΠΑ με τις εκλογές του Νοεμβρίου, ας γνωρίζουν ότι είναι «φούσκα», «αυταπάτη» και άνευ ουσίας για τα Ελληνικά συμφέροντα… Απλά κάποιοι εισπράττουν από την αντι-τράμπ εκστρατεία και αυτό είναι όλο… Πολύ φασαρία για ολίγους μισθοφόρους και τίποτε για τις εθνικές μας υποθέσεις…
Επί Ομπάμα η σχέση των Δημοκρατικών με την Τουρκία ήταν άριστες, οι επισκέψεις Αμερικανών Επισήμων στην Άγκυρα ήταν τακτικότερες από ότι τώρα και μάλιστα πέταγαν πάνω από τη χώρα μας με προορισμό την Άγκυρα, παραλείποντας μία έστω και τυπική στάση στη χώρα μας ή έναν τηλεφωνικό χαιρετισμό εν πτήσει..… Ο κάθε περίεργος μπορεί να διασταυρώσει τα γεγονότα και να μετρήσει στα 16 χρόνια των Κλίντον και Ομπάμα, πόσες φορές Πρόεδροι και Υπουργοί των ΗΠΑ επισκέφθηκαν την Ελλάδα και πόσες την Τουρκία… και πόσες φορές επιλύθηκαν προβλήματα με την διαμεσολάβηση των ΗΠΑ…. (εξαιρώ το φιάσκο Σημίτη με το «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς»… που γκρίζαραν τα Ίμια και χάσαμε και 3 Έλληνες Αξιωματικούς….)
Το παραμύθι και η μπαρούφα Ευαγγελάτου ότι ο Δημοκρατικός υποψήφιος Μπάϊντεν είναι «φιλέλληνας», αποτελεί το αστείο της χρονιάς….. Τα καλά λόγια Αμερικανών Υποψηφίων που κατά καιρούς ακούγονται για τον «Ελληνικό Πολιτισμό» και την «Όμορφη Ελλάδα» τα παίρνει γρήγορα ο αέρας….
Το πρόβλημα είμαστε αποκλειστικά εμείς και όχι οι άλλοι, η διαχρονικά ανάπηρη διπλωματία μας, η ενσυνείδητη μονιμότητα της εξάρτησης μας από ένα ηγεμονικό Βερολίνο ενός όψιμου μεταπολεμικού «αντιαμερικανισμού» του οποίου Βερολίνου θίγονται συμφέροντα από την κατάργηση και παρεμπόδιση εμπορικών συμφωνιών με τις ΗΠΑ επί Τράμπ (η κατάργηση π.χ. της Συμφωνίας ΤΤΙΡ, η μείωση εξαγωγών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ, κλπ), επίσης πρόβλημα είναι το μέγεθος της ανάκατης εξωτερικής πολιτικής που ασκούμε χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό με ευρεία πολιτική συναίνεση αλλά «πυροσβεστικά» και το θλιβερό γεγονός ότι αυτή η πολιτική δεν μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες «εποπτείας» να είναι και τόσο ανεξάρτητη (ιστορικά, δεν υπήρξε καμία «αποικία» με δική της εξωτερική πολιτική…)…
Ίσως μια ελληνοκεντρική εξωτερική πολιτική να ήταν η αρχή της ανεξαρτησίας μας… Αυτό δεν έχει κόστος ή εάν έχει είναι ελάχιστο μπροστά στο εθνικό κέρδος, απλά απαιτείται θάρρος, απαλλαγή από τους «φόβους» μας και έξυπνο παιγνίδι με τις πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις του πλανήτη…
Καλή η Αίγυπτος, καλό το Ισραήλ, καλή η Ιταλία, καλά τα Εμιράτα και οι Σαουδάραβες…, αλλά από τη στιγμή που όλοι αυτοί είναι «υπάκουοι δορυφόροι» της Ουάσιγκτον, αλλάζεις ρότα και πας κατ’ ευθείαν στην Ουάσιγκτον για στήριξη, πυκνώνεις τις επαφές σου μαζί της «φτιάχνοντας το δικό σου λόμπι» και κυρίως δεν βρίζεις τον Πρόεδρο των ΗΠΑ όποιος και νάναι…., δεν την πολεμάς την εκεί εκλεγμένη εξουσία με τον Ευαγγελάτο, τον Παπαδάκη, τον Αυτιά, τον Στραβελάκη ή τον Καμπουράκη και όλους τους γνωστούς και «ανεπηρέαστους» κρατικά «επιδοτούμενους» ντελάληδες… Αυτά όλα τα μαθαίνει ο Λευκός Οίκος «αυθημερόν» και αντιδρά ανάλογα…. Η υβριστική στάση προς τις ΗΠΑ και τον πρόεδρό της είναι απαράδεκτη, επιζήμια και δύσκολα αποκαταστάσιμο το κλίμα όταν έχει ήδη χαλάσει… Οι άνθρωποι εδώ, λειτουργούν με μια γυμνή μεροληψία και αφελή σιγουριά ότι δεν θα ξαναβγεί ο Τράμπ και ρισκάρουν ένα κρίσιμο για τα Ελληνοτουρκικά 7μηνο ύβρεων και αντιπαλότητας, αλλά και προεξοφλούν την μη εκλογή του Τράμπ στον λευκό οίκο η οποία όμως μπορεί να αποδειχτεί και λάθος….
Καμία σχέση με τις παλιές καλές μέρες στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής… τότε που η φωνή μας ακούγονταν μέχρι την Ουάσιγκτον (και όχι μέχρι τον «δημοκρατικό» κ. Πάϊατ στην Βασ. Σοφίας…., ικανό κατά τα άλλα διπλωμάτη που δεν ξέρουμε όμως τι ρεπορτάρει και πως τα λέει στα αφεντικά του στην Ουάσιγκτον), αλλά ακουγόμασταν συχνά και μέχρι το Παρίσι, το Λονδίνο ή την Μόσχα…
Η εξωτερική πολιτική είναι ευθέως ανάλογη με το πόσο δοσμένος είσαι σε αφεντικά π.χ. Γερμανία και άρα πόσο ανεξάρτητος…. Τα τελευταία 20 χρόνια, από Σημίτη μέχρι και σήμερα με ένα πιθανώς διάλειμμα Κώστα Καραμανλή όπου οι πρωτοβουλίες του με την Μόσχα «τιμωρήθηκαν» με αμερικανική επέμβαση «κατάρριψης»… και ενθρόνισης του αστείου φιλοαμερικανού ΓΑΠ (οπαδού της παγκόσμιας διακυβέρνησης).., δεν μπορούμε να αυτοαποκαλούμαστε ανεξάρτητοι και ο βασικός λόγος είναι η παράδοση άνευ όρων σε τέσσερα μνημόνια, με κίνδυνο μετά από τόσα χρόνια να ατενίζουμε και το πέμπτο (ο μη γένοιτο….)…
Έχει αποδειχτεί από την ιστορία ότι οι μονομερής διπλωματικές προσεγγίσεις ή το λεγόμενο απόλυτο «δόσιμο» σε μια κατάσταση που σου πίνει το αίμα..., δεν ωφελεί και ας προσποιείσαι τον άνετο και τον ανεξάρτητο (π.χ. η σφιχτή «αγκαλίτσα» με την Γερμανία), οι δε «μαεστρία» να τα πηγαίνεις καλά ακόμη και με τον πιο δύστροπο και τον περίεργο, απαιτεί ταλέντο και ωφελεί…
Κάποτε η γιαγιά μου η Καρδιτσιώτισα μούχε πει τούτο, «…όταν έχεις να κάνεις ακόμα και με αόμματους, εσύ θα τους κάνεις να πιστεύουν ότι έχουν ωραία μάτια….»
Βάζω την φωτό των τριών, (με τα καλά τους και τα λάθη τους....), αλλά στην εξωτερική πολιτική και στο μάρκετινγκ του πολιτισμού ήξεραν την τέχνη.... Το ερώτημα είναι πόσα έμαθαν και πόσα συγκράτησαν οι μετέπειτα..., η γενιά του "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το marmari.eu ενθαρρύνει τους αναγνώστες να εκφράζουν τις απόψεις τους μέσα από την ιστοσελίδα μας.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο. Ο διαχειριστής του ιστολογίου, δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει. Τονίζουμε ότι υφίσταται μετριασμός των σχολίων και παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, να έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές ή χυδαιολογίες.>
Μην δημοσιεύετε άσχετα με το θέμα σχόλια.
Ο κάθε σχολιαστής, οφείλει να διατηρεί ένα μόνον όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση, διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων, χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Επιπλέον σας τονίζουμε, ότι το ιστολόγιο, λειτουργεί σε εθελοντική βάση και ως εκ τούτου, τα σχόλια θα αναρτώνται μόλις αυτό καταστεί δυνατόν.